Chaos, cultuur,stranden en rust

Selamat Malam!

Hier ons eerste reisverslagje vanuit Indonesie. Na een lange vlucht met overnachting op het vliegveld van Abu Dhabi kwamen we eindelijk rond 22.30 aan in Jakarta. Op het vliegveld kwamen we meteen een Indonesische jongen tegen die al vier jaar in Berlijn studeert. Na een gezellig praatje bood hij ons aan om ons naar ons hostel te brengen. Zijn vrienden zouden hem komen ophalen en wilde ons met alle liefde afzetten. In eerste instantie twijfelde we een beetje, maar we voelde ons er allebei goed bij dus gingen we met de auto mee. Na een lange zoektocht, vele malen de weg vragen en dramatisch druk verkeer kwamen we eindelijk om 2 uur 's nachts aan in ons hostel. De jongens zeiden al dat we in een prostitutiewijk zaten, en ja hoor.. Overal meisjes van 13/14 op straat in korte broekjes met vieze oude mannen. Eenmaal in het hostel hebben we met Billy en Theo (de Indonesische jongens) afgesproken om samen te ontbijten de volgende ochtend. 'S nachts werden we 3x gebeld door de receptie met een heel vaag verhaal. Onze eerste indruk van Jakarta was heftig, daarom wilden eigenlijk zo snel mogelijk uit deze stad.

Billy en Theo stonden stipt om 9uur voor ons hostel om ons op te halen. Op het treinstation hebben we besloten om meteen door naar het westen van Java te gaan, dus hadden we een ticket voor die middag nog naar Surabaya gehaald. Na een lekker typisch Indonesisch ontbijtje hebben we samen met Billy en Theo de Monas beklommen en besloot Theo om met ons mee te gaan. Billy zou al naar Surabaya vliegen, omdat zijn ouders daar wonen, dus supertoevallig! Na 14 uur treinreis kwamen we aan in Surabaya. Volgens de lonely planet was Surabaya niet echt boeiend, dus besloten we om meteen door naar Probolingo te gaan. Daar hebben we een minibusje genomen naar Ceromo Lawang. We vertouwde de chauffeur niet helemaal, maar we hadden eigenlijk geen keus. En ja hoor, ons voorgevoel werd bevestigd. We stapte uit op een 'buststation' wat achteraf gewoon een toeristenscam bleek te zijn. Zoals wij, en alle andere reizigers hem nu noemen; 'the man in the green shirt', stapte gelijk op ons af. Hij kwam aan met een exclusieve deal voor een allllleeerlaatste kamer in Joshi's hostel. Goeie deal, maar we zouden zelf wel even bellen ;). Er bleek gewoon plek te zijn en we hadden gereserveerd. Terwijl 'the man in the green shirt' ons ineens negeerde, stapte twee andere backpackers uit Basel (Nikolas en Martin) ook uit een geel minibusje. Met z'n vieren zijn we in een busje naar Ceromo Lawang gestapt. Maaaaar natuurlijk werden we na vijf minuten dringend verzocht uit te stappen op een ander busstationnetje. Ze hebben ons weer opgelicht voor 35.000 RP. Zonder te betalen en licht geirriteerd, zijn we weggelopen. Gelukkig konden we snel met een groepje weer een bus in naar Ceromo Lawang.

We hadden het even helemaal gehad met Java, maar toen we eenmaal aankwamen in een lief dorpje in de bergen (Ceromo Lawang dus) verdween dit gevoel al snel als sneeuw voor de zon. Samen met Nikolas en Martin hebben we een ontzettend leuke dag gehad, ondanks de oplichters die overal om ons heen zaten (letterlijk!), dus ook 'the man in the green shirt'. Na wat biertjes en gezelligheid zijn we om 22uur gaan slapen, omdat we om 02.30 's ochtends gewekt zouden worden om de bromovulkaan met zonsopgang te zien.

Met een privejeep werden we naar de top van de hoogste berg van Java gebracht om de Bromovulkaan tijdens zonsopgang te zien. Wauw.. wat was dat het waard!! Na de zonsopgang hebben we zelf de Bromovulkaan beklommen. Echt superindrukwekkend!! Tijdens de terugweg wou Jessica een paard aaien, maar die schopte haar recht in haar zij en bil. Foto's van de blauwe plekken worden gepost:P. Na een echt ontbijt in het hostel zijn we samen met 9 andere reizigers terug naar het 'echte busstation' gebracht. We waren allebei ontzettend toe aan wat rust en ontspanning, aangezien de afgelopen dagen ontzettend hectisch waren en we praktisch niet hebben geslapen. We besloten om meteen naar Bali te gaan. Na een dagje chillen met Nikolas en Martin hebben we afscheid genomen en zijn we met de bus naar Denpasar gegaan. We hadden verwacht dat we in een bus vol met buitenlandse toeristen zouden zitten, maar tot onze verbazing zaten er alleen maar locals. We hebben echt hele leuke mensen ontmoet en zijn veel over Indonesie en de Indonesische cultuur te weten gekomen.

Om half 3 's nachts werden we uit de bus gezet op een random locatie wat zeker geen Denpasar was. We waren ZO slaperig en wisten even niet meer wat we moesten doen. Gelukkig boden de mensen waar we het goed mee konden vinden van de bus aan om samen een taxibusje te pakken naar Denpasar. Onderweg zei een politieman (Andy) tegen een vrouw (Lita) dat hij ons wel naar onze bestemming wilde brengen (hij kon namelijk nauwelijks engels). Zijn familie woonde ergens in de buurt van de busterminal in Denpasar. In de stromende regen hebben we samen met Andy en een vriend van hem gezocht naar het adres van zijn familie, maar na uren lopen en een scooterrit terug naar een ander busstation hadden we het nog steeds niet gevonden. Inmiddels was het 5 uur 's ochtends en we waren he-le-maal gesloopt. Onder een afdakje probeerde Andy zijn familie te bellen, maar ze namen niet op.. Wij zaten er als zombies bij en hadden het echt gehad, daarom kregen we het idee om toch een toeristisch plekje uit the middle of nowhere op te zoeken om op adem te komen, dus besloten we (terwijl we in Nederland zeiden dat we daar SOWIESO niet heen wilden) om toch naar Kuta te gaan. Inmiddels werd het licht en wisten de mannen ook niet meer wat ze moesten doen, dus zijn we met z'n vieren de taxi ingestapt om richting Kuta te gaan. Daar hebben we afscheid genomen van de onzettend lieve en behulpzame mannen en hebben zelf een hostel gezocht.

Om half 8 's ochtends zijn we dan toch echt bij een hostel aangekomen en zijn we direct naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen. Om 17.00 werden we wakker. Toen pas kwam het besef wat voor bizarre week we hebben gehad. Het mooie is wel dat we veel hebben meegemaakt, hebben gezien en flinke avonturen (maar ook avonduren:P) hebben beleefd. Dan pas waardeer je de luxe die je thuis hebt, zoals een simpel bedje, warme douche, hygiene, internet en normaal eten.

Kuta valt ons alles mee. Na alle horrorverhalen hadden we Chersonissos 3.0 verwacht, maar we zitten lekker in een rustig bungalow-hostel en de drukte op het strand valt ook reuze mee. Ja het is toeristisch, maar we zijn hier eindelijk lekker tot rust gekomen. Hoewel twee dagen ook wel genoeg is. Vandaag hebben we lekker op het strand gelegen en Jess heeft gesurft, daarna lekker uiteten geweest.

Morgen gaan we richting het allerzuidste puntje van Bali en daarna zien we wel weer. Alles gaat in iedergeval goed met ons:)

Hoe gaat het met jullie? Lekker vakantie aan het vieren?

Liefs Lies&Jess