Magisch Myanmar

Hoi lieve vrienden, vriendinnetjes en familie,

Na iets meer dan 2 weken zit ons Myanmar avontuur er alweer bijna op. We hebben ontzettend veel gezien, beleefd en gereisd. De highlights van deze trip willen we natuurlijk met jullie delen!

De reis begon in Bangkok met voetbal (Eng-Ita), 7eleven tosti’s en Chang bier om 5uur s’nachts nadat Else aankwam; goed begin dus!

Vanuit Bangkok zijn we naar Yangon gevlogen, wat een drukke/chaotische maar mooie stad is. Hier hebben we de bekendste en mooiste gouden pagoda van Myanmar gezien (Shwedagon Paya). Helaas regent het in Yangon 28 van de 30 dagen in dit seizoen (bagger dus). Vanaf hier zijn we met de nachtbus naar Bagan gegaan.

Bagan is de stad van de tempels (meer dan 3000) en was echt prachtig!! Met onze scootmobiel zijn we langs vele tempels gereden en hebben we de mooiste van binnen bezichtigd. De eerste dag wilden we de zonsondergang zien vanuit een hoge tempel, maar in plaats daarvan kregen we een gigantische regenboog te zien; zo eentje die je eigenlijk alleen in tekenfilms ziet;) Wat was dat bijzonder!! De volgende dag kregen we ook nog eens een mooie zonsondergang; wat een bofkonten. Bagan staat met stip bovenaan van de plaatsen waar we zijn geweest.

Vanuit Bagan zijn we als tussenstop naar Hsipaw een nacht gestrand in de grote drukke vieze stad Mandalay, waar het verschil tussen arm en rijk groot en duidelijk zichtbaar is. We zijn met de scooter naar de wooden bridge, die 1.2 km lang is, net buiten Mandalay gegaan. Net toen we de brug over waren gelopen leek het alsof er een orkaan langskwam. Alle rieten daken vlogen alle kanten op, net als het meubilair. Schuilen kon niet, want alle daken lekten door, voor zover ze er nog opzaten. Gelukkig trok de orkaan met een uurtje voorbij en begon de zon fel te schijnen, wat zorgde voor een mooie zonsondergang op de brug. Op de terugweg knoopte een oude monnik een praatje aan en nodigde ons uit om naar zijn klooster te komen als we nog terug zouden komen in Mandalay. S’avonds zaten we lekker te BBQen (we hebben zelfs gedroogde geit gegeten..) en ineens voelde Else iets warms langs benen; dit bleek een kat te zijn die vol over Else d’r tas aan het pissen was. Van de geur hebben we nog dagen last van gehad, na twee wasbeurten was de geur eindelijk een beetje geneutraliseerd.

Na Mandalay voelde het echt als een verademing om in Hsipaw aan te komen. Het kleine stadje is omgeven door mooie natuur en Shan villages. We hebben een dag een trekking gedaan door deze villages met een gids die veel kon vertellen over de geschiedenis, politieke situatie en natuurlijk van Myanmar. Echt superinteressant! De dag daarna hebben we twee motors gehuurd (met versnellingen) en door de prachtige bergen, rijstvelden, villages, rivieren ed. gescooterd. Toen we op zoek waren naar de onvindbare hotspring begon het te stortregenen. Gelukkig mochten we schuilen in het huis van lieve locals. Toen Else d’r motor niet meer wilde starten, was dit een teken om deze dag af te sluiten bij Mr. Shake (de allerlekkerste shake ooit!!!). In de avond zijn we naar een lokaal festival/kermis geweest, waar alle locals (jong&oud) bijeen kwamen om te dansen op veelste oude westerse foute muziek (shakira, beyonce, pitbull etc.)

Na 4 heerlijke dagen in Hsipaw zijn we met de trein naar Pyin Oo Lwin gegaan. De treinreis was behoorlijk bizar (Zie opmerkelijk). Pyin Oo Lwin is een stad met twee kanten. Het centrum leek op de andere kleine steden in Myanmar, maar toen we opweg waren naar de Botanic garden kwamen we langs dikke villa’s in engelse stijl gebouwd (Pyin Oo Lwin was de engelse nederzetting van Myanmar) met veel luxe resorts die er behoorlijk westers uitzagen. Echt een megacontrast dus! We waren de enige westerse toeristen in deze stad (op 1 oude man na). Nergens spraken ze engels, hadden ze geen engelse kaart of uitleg, dus hebben we veel met handen en voeten gewerkt. Ook waren wij de attractie van de stad, alle locals staarden ons aan, alsof ze nog nooit westerse toeristen hadden gezien. De serveersters van een bakery vonden ons zo bijzonder, dat ze steeds moesten giechelen als ze ons zagen en constant hartjes gebaren naar ons maakten.

Onze laatste bestemming was Inle lake (we sliepen in het plaatsje Nyaung Shwe). De eerste dag zijn we naar een wijngaard boven op de bergen gefietst, waar we heerlijke lokaal gebrouwen wijntjes hebben geproefd en een rondleiding hebben gekregen waarbij ze ons het proces van wijn maken hebben laten zien. De volgende dag hebben de hele dag in onze prive longtail boot over het meer gevaren en zijn we langs allerlei plaatsen gegaan, onder andere een weverij, zilversmit, sigarenmakerij, floating village, lokale markt ed. Ondanks dat deze boottocht de toeristische trekpleister van Myanmar is, was het een leuke dag met heerlijk weer. De laatste dag hebben we lekker niks gedaan in het zonnetje op een soort van (enige!) terras en een traditionele Burmese massage gehad, waardoor we helemaal zen onze laatste nachtbus in konden.

Nu zitten we in een veelste luxe hotel deze blog te schrijven. Vanochtend kwamen we om 6 uur aan in Yangon en besloten we onszelf te trakteren op een overheerlijk ontbijt in dit hotel (Else: ECHTE BACON!! Voor het eerst weer in 4.5 maand). Zometeen vliegen we naar Bangkok en morgen scheiden onze wegen:(.

Nog even een paar algemene dingen over Myanmar en ook wat opmerkelijke/grappige momenten:
• De mensen in Myanmar zijn ZO lief en behulpzaam. Als je denkt dat mensen in Thailand of andere landen in ZO-Azie lief zijn, dan valt dat in het niet bij de mensen hier.
• Vooral de vrouwen hier dragen bijna allemaal wit/gelige schmink gemaakt van een speciale houtsoort. Dit wordt gezien als een schoonheid en werkt tegelijkertijd als bescherming tegen de zon.
• De meeste mannen dragen hier lange rokken, genaamd longi’s. Dit is traditionele kleding die hier nog veel gedragen wordt. Vrouwen dragen het ook wel, maar een stuk minder.
• Veel mensen (met name mannen) in Myanmar kauwen Betelnuts, een combinatie van ingredienten in een blad gerold met vaak tabak erin. Tijdens dit kauwen komt er veel speeksel vrij, ze spugen dus constant op de grond of in plastic zakjes. De kleur van dit spuug is knalrood. Ook vooral in de grote steden zie je veel vieze rode vlekken op de grond.
• De mensen hier hebben geen gene wat plassen betreft. Tijdens een busstop midden in de nacht rende iedereen naar buiten om vervolgens langs de weg hun behoeftes te doen; geen bosjes, niks, gewoon weg met lantaarnpalen. Wij moesten hier ook aan geloven, aangezien er geen wc in de bus was.
• Else en Jess hebben de gave om altijd (letterlijk altijd) te verdwalen als we op een voertuig zitten. Hierdoor was Jess d’r E-bike (scootmobiel) in Bagan leeg en moest Else haar 5 km lang door de regen aanduwen met 1 voet. Wat een drama (maar stiekem wel grappig). Ook in Hsipaw had Else even pech met haar motor, deze wilde namelijk niet meer starten. Gelukkig was er iemand zo lief om Else bij haar guesthouse af te zetten. Het voordeel van verdwaald raken is dat we langs de mooiste villages en plekken zijn gekomen die we anders nooit hadden ontdekt.
• De motortaxi man vond kennelijk dat wij veel op elkaar leken, en vroeg of we zusjes waren (He?!)
• In restaurants is het hier gebruikelijk dat de obers, als ze je de kaart brengen, net zo lang bij je tafel blijven staan tot dat je een keuze hebt gemaakt (Een keer ging het zelfs zo ver dat ze er met z’n 3en bijstonden, terwijl de menu kaart uit meer dan 20 pagina’s bestond). Dit leidt soms tot erg ongemakkelijke situaties.
• De trein (7 uur lang)... hobbelt en beweegt als een achtbaan, met takken die random blaadjes, takken en insecten de trein inschieten.
De conducteurs... drinken bier (1 van hun heeft een shirt aan onder zijn conducteursbloes met OK rum op de voorkant en op de achterkant een dronken man), kauwen betelnuts, liggen de hele tijd te slapen, roken in de trein terwijl het verboden is, zitten de halve tijd er half naakt bij (broek open in een hempie). Zelfs de politie boeit de regels niet, rookt in de trein en accepteert het als Else ook rookt in de trein in ruil voor een sigaret.
De regen... In de trein zitten gelukkig afsluitbare ramen, al vind 1 van de conducteurs het kennelijk fijn om in de regen te zitten en zich helemaal te laten verregenen!
De slagbomen... Niet automatisch natuurlijk, als ze al omlaag zijn wordt dit met de hand gedaan. De slagboom lijkt op een ijzeren geverfd hekje, bij de drukkere overgangen staat er een persoon met vlaggetjes in plaats van seinpalen zoals in Nederland.
• HUP HOLLAND HUP!!!
Ook in Myanmar hebben we natuurlijk alle wedstrijden gezien. Alles sluit hier uiterlijk rond 10 uur, maar gek genoeg zijn de meeste teashops nog geopend tot diep in de nacht voor de voetbal wedstrijden (Alle, letterlijk alle!, mannen die we gesproken hebben houden van voetbal en kennen Robben, van Persie en Sneijder). In Bagan hebben de wedstrijd gezien met een aantal Nederlanders en stiekem bier (haalden ze bij het restaurant ernaast, ze mogen officeel geen alcohol verkopen) in zo’n teahouse. Nederland-Chile hebben we gezien in Hsipaw, het enige teahouse hier zat stampvol met minstens 30 mannen in rokken en wij met onze Oranje attributen. Iedereen moest hard lachen omdat wij als enige (westerse) meisjes zo meeleefden met de wedstrijd. Nederland – Mexico... we kunnen het nog steeds bijna niet geloven dat we door zijn!!!! Wat een zenuwslopende wedstrijd, deze keer in een compleet andere setting. Alle teahouses waren al gesloten dus zijn we bij toeval terecht gekomen in een Frans restaurant waar we een groep Nederlanders vonden EN een beamer met groot scherm en biertjes! (JEEEJ)

Hoe gaat het met jullie? Al (bijna) vakantie aan het vieren?

Heel veel liefs vanuit Magisch Myanmar
Jess&Else

Ps. Hier nog een goede tip voor jullie: als je de kans hebt om binnen 3 jaar naar Myanmar te gaan, doe!! Het is nu nog redelijk onaangeraakt en ontoeristisch, maar over 10 jaar schijnt het Thailand 2.0 te worden, dus als je de kans hebt, GA! :D